Η ΚΥΡΙΑ ΣΙΝΤΟΡΕ ΚΑΙ Η ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ

 Δείτε τα παρακάτω βίντεο:

ΝΕΡΟ... ΑΣ ΤΟ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ...

Όπως είναι γνωστό, το νερό κάνει ένα κύκλο στη φύση και για εκατομμύρια χρόνια καλύπτει τις ανάγκες όλων των οργανισμών στον πλανήτη μας. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μείωση του διαθέσιμου νερού, γεγονός που προκαλεί εύλογη ανησυχία παγκοσμίως.

Τα παιδιά της Β' δημ. ζωγράφισαν για το νερό και έδειξαν πως ανησυχούν κι αυτά για το ενδεχόμενο να πάψει να υπάρχει.

 Ο άνθρωπος από την αρχή της ύπαρξής του και μέσα από τις δραστηριότητές του, για να καλύψει βασικές του ανάγκες, επηρέαζε τον κύκλο του νερού. Όσο όμως προχωρούσε η πρόοδός του, τόσο αυξάνονταν οι απαιτήσεις και οι επιθυμίες του με αποτέλεσμα να αντλεί μεγάλες ποσότητες νερού από τα φυσικά οικοσυστήματα. Όταν μάλιστα η αναπλήρωση από βροχοπτώσεις, χιονοπτώσεις κλπ πραγματοποιείται με μικρότερο ρυθμό απ' ό,τι η κατανάλωση, τότε μιλάμε για μείωση των αποθεμάτων.

Υπερκατανάλωση νερού

 Ένα βασικό πρόβλημα είναι η κακή ή λανθασμένη διαχείριση του νερού. Πολύ συχνά, λόγω αμέλειας, αδιαφορίας, ελλιπούς ενημέρωσης ή υιοθέτησης υδατικά επιζήμιων πρακτικών, κατασπαταλούνται μεγάλες ποσότητες από το πολύτιμο στοιχείο.

Στο σπίτι

 Για αρκετές δραστηριότητες δαπανάται μεγαλύτερη ποσότητα από αυτή που πραγματικά απαιτείται, με αποτέλεσμα να επιδεινώνεται η έλλειψη νερού ειδικά κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Παραδείγματα τέτοιων πρακτικών είναι το πλύσιμο του αυτοκινήτου ή της βεράντας με λάστιχο, το γέμισμα της μπανιέρας κλπ. Εναλλακτικά θα μπορούσαν να πλυθούν με κουβά, τόσο το αυτοκίνητο όσο και η βεράντα. Επίσης δεν είναι απαραίτητο να γεμίζεται η μπανιέρα, καθώς αυτή η συνήθεια προκαλεί σπατάλη μεγάλων ποσοτήτων νερού. Ένα απλό ντους αρκεί για την καθαριότητα και την υγιεινή του σώματος. Παράλληλα, μερικές από τις χρήσεις στο σπίτι δεν χρειάζονται καθαρό νερό βρύσης. Έτσι το νερό από το πλύσιμο των λαχανικών μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πότισμα ή το νερό από το πλύσιμο των χεριών να γεμίσει το καζανάκι. 

Στη γεωργία 

Σημαντική αιτία κατανάλωσης μεγάλων ποσοτήτων νερού στη γεωργία αποτελεί το γεγονός, ότι το μισό νερό χάνεται στον δρόμο εξαιτίας της παλαιότητας του δικτύου μεταφοράς νερού. Οι απώλειες αυτές έχουν ως αποτέλεσμα να φτάνει τελικά στις καλλιέργειες η μισή από την αρχική ποσότητα. Εξαιτίας αυτού, η απαίτηση για νερό συνεχώς μεγαλώνει, με αποκορύφωμα τους καλοκαιρινούς μήνες. Για να καλυφθεί αυτή η μεγάλη ζήτηση, σε αρκετές περιπτώσεις αναζητούνται και εφαρμόζονται λύσεις χωρίς σχεδιασμό και μη βιώσιμες, όπως για παράδειγμα η κατασκευή μεγάλων έργων (φραγμάτων, σηράγγων κλπ). Επιπλέον, στις μέρες μας επικρατεί η λογική των έργων και των φραγμάτων, έτσι ώστε να εξοικονομηθεί νερό και να καλυφθούν οι συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες των ανθρώπων. 

 Τα φράγματα τις περισσότερες φορές είναι πολύ επιζήμια, καθώς διαταράσσουν την ισορροπία του οικοσυστήματος και προκαλούν αρκετά προβλήματα στο 

περιβάλλον, που τις περισσότερες φορές είναι μεγαλύτερα από τα οφέλη. Από την άλλη πλευρά, η επισκευή του - συχνά - παλαιωμένου δικτύου για την μείωση των απωλειών, σε συνδυασμό με την εκπαίδευση των καλλιεργητών για καλές πρακτικές μπορούν να εξοικονομήσουν σημαντικές ποσότητες νερού.

Στον τουρισμό

 Στον τουριστικό τομέα καταναλώνονται μεγάλες ποσότητες νερού. Μια ξενοδοχειακή μονάδα χρησιμοποιεί νερό για το πλύσιμο των σεντονιών, των πετσετών, για την υγιεινή των ενοίκων κ.α. Επιπρόσθετα, έχει υπολογιστεί ότι ένας καλοκαιρινός επισκέπτης ξοδεύει πολύ περισσότερο νερό σε σχέση με έναν μόνιμο κάτοικο, με αποτέλεσμα, ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες που ο πληθυσμός των τουριστικών περιοχών πολλαπλασιάζεται, να αυξάνεται κατακόρυφα η ζήτηση και κατανάλωση νερού. Τα ξενοδοχεία μπορούν να υιοθετήσουν πρακτικές εξοικονόμησης, οι οποίες θα συμβάλλουν αρκετά στην μείωση της αλόγιστης χρήσης νερού. Η ελεγχόμενη κατανάλωση με συσκευές εξοικονόμησης (π.χ. βρύσες με χρονοδιακόπτη), αλλά και οι εγκαταστάσεις επαναχρησιμοποίησης νερού, το οποίο απαιτεί ελαφριά επεξεργασία, συμβάλλουν σημαντικά στην εξοικονόμηση νερού. Παράλληλα προωθούνται και πρακτικές εξοικονόμησης με τη σύμφωνη γνώμη και τη συνεργασία των πελατών τους, όπως για παράδειγμα η αλλαγή πετσετών και σεντονιών κάθε δεύτερη μέρα ή όποτε ο πελάτης το επιθυμεί και όχι καθημερινά, όπως ίσχυε σήμερα.

Ρύπανση του νερού

 Όπως είναι φυσικό, μείωση του διαθέσιμου νερού για κατανάλωση παρατηρείται και σε περιπτώσεις ρύπανσης. Ρύπανση μπορεί να θεωρηθεί η δυσμενής μεταβολή των φυσικοχημικών ή βιολογικών συνθηκών ενός συγκεκριμένου περιβάλλοντος ή/ και η βραχυπρόθεσμη ή μακροπρόθεσμη βλάβη στην ευζωία, την ποιότητα ζωής και την υγεία των ανθρώπων και των άλλων ειδών του πλανήτη. Η ρύπανση μπορεί να είναι χημική, με την εισαγωγή επικίνδυνων, βλαβερών ή και τοξικών ουσιών, ενεργειακή (θερμική, ραδιενεργή κα), βιολογική, αισθητική, ηχητική, γενετική (με την εισαγωγή π.χ. γενετικά μεταλλαγμένων ειδών). Η ρύπανση μπορεί να επηρεάζει, επίσης, την υλική και πολιτιστική βάση της ζωής, τους φυσικούς πόρους, τις ανθρώπινες δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένης και της αναψυχής. Όταν για παράδειγμα ένα χωριό αντλεί νερό από την κοντινή λίμνη για τις ανάγκες του και ένα περιστατικό ρυπάνει την λίμνη, τότε τα νερά της θα γίνουν ακατάλληλα. Σε αυτή τη περίπτωση θα πρέπει να αναζητηθούν άλλες πηγές τροφοδοσίας του χωριού. Οι σπουδαιότερες πηγές ρύπανσης, οι οποίες επιβαρύνουν κατ΄ αρχήν τα επιφανειακά νερά και στη συνέχεια τους υπόγειους υδροφόρους ορίζοντες, μπορούν να ταξινομηθούν στις εξής κατηγορίες:

  Αστικά λύματα, δηλ. ακάθαρτα νερά πόλεων και οικισμών που προέρχονται από τις κατοικίες και διάφορες άλλες πηγές (σχολεία και πανεπιστήμια, δημόσιες επιχειρήσεις, χώρους εργασίας, τουριστικές μονάδες, νοσοκομεία, εργαστήρια και ιατρικά κέντρα, βιοτεχνίες κα)

 Βιομηχανικά υγρά απόβλητα, που μπορεί να είναι παρόμοια με τα αστικά λύματα ή να περιέχουν επιπλέον επικίνδυνα ή και τοξικά στοιχεία.

  Γεωργικά υγρά απόβλητα, δηλ. τα νερά απορροής εντατικά καλλιεργούμενων εκτάσεων, που μπορεί να περιέχουν λιπάσματα ή/και φυτοφάρμακα.

  Κτηνοτροφικά υγρά απόβλητα, που προέρχονται από μεγάλες ή μικρότερες μονάδες εκτροφής ζώων.

 Διείσδυση θαλασσινού νερού λόγω υπεράντλησης των υπόγειων νερών ή λόγω της ανόδου της στάθμης της θάλασσας εξαιτίας της αλλαγής του παγκόσμιου κλίματος.

  Όξινη βροχή εξαιτίας της ατμοσφαιρικής ρύπανσης ή κατακρήμνισης των αέριων ρύπων με τη βροχή, το χιόνι, τον άνεμο ή λόγω βαρύτητας.

Η μείωση των αποθεμάτων νερού και η κακή διαχείρισή του απασχολεί ολοένα και περισσότερο την επιστημονική κοινότητα. Οι προβλέψεις για το μέλλον είναι μάλλον δυσοίωνες αν δεν αλλάξουμε συνήθειες και δεν προστατεύσουμε το νερό. Γεγονός αποτελεί ότι σε πολλές περιοχές του πλανήτη οι άνθρωποι δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τις βασικές τους ανάγκες, ενώ την ίδια στιγμή στα ανεπτυγμένα κράτη γίνεται κατάχρηση και σπαταλιέται άσκοπα το νερό.

(Δίκτυο ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS)

Β'ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ   ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ 2017-2018  ΟΙΝΟΦΥΤΑ

ΔΑΣΚΑΛΑ: κ.ΓΕΡΟΓΙΑΝΝΗ ΓΕΩΡΓΙΑ

Άρωμα Τάξης

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟ ΛΕΞΙΚΟ Α, Β, Γ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

 ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΛΕΞΙΚΟ  (πατήστε εδώ)

 ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ Α' ΚΑΙ Β' ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ 

(πατήστε εδώ)

ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΗΛΙΚΙΑΣ 5 ΚΑΙ 8 ΕΤΩΝ

https://www.ictgames.com/mobilePage/index.html (Πατήστε πάνω στον σύνδεσμο)

 Εδώ θα βρείτε δωρεάν εκπαιδευτικά παιχνίδια που απευθύνονται σε παιδιά ηλικίας μεταξύ 5 και 8 ετών.

 ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΤΗΣ Β' ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ Β' ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

 ΔΕΠΥ (Διαταραχή  Ελλειμματικής Προσοχής Και Υπερκινητικότητας)

 30 τρόποι για να βοηθήσετε ένα μαθητή με ΔΕΠΥ

1. Οι μαθητές με ΔΕΠΥ έχουν ανάγκη από οργάνωση και δομή. 

Το περιβάλλον τους, τόσο το σχολικό όσο και το οικογενειακό,

 πρέπει να δομεί εξωτερικά αυτό που δεν μπορούν τα ίδια τα παιδιά να δομήσουν

 εσωτερικά. Καλό θα ήταν, λοιπόν, να υπάρχει κάπου μια λίστα ή ένα πίνακας

 που να περιγράφει την πορεία της διδασκαλίας ή της δραστηριότητας που γίνεται,

 ώστε να μπορεί το παιδί με ΔΕΠΥ να το χρησιμοποιεί ως σημείο αναφοράς όταν

 αποσπάται.  

2. Πίνακας κανόνων. Αναρτήστε σε ευδιάκριτο σημείο ένα πίνακα που θα φαίνονται

 όλοι οι κανόνες που πρέπει να ακολουθεί το παιδί. Το παιδί με ΔΕΠΥ δεν θα έχει

 άγχος αν γνωρίζει τι περιμένετε από αυτό.

3. Η θέση του παιδιού με ΔΕΠΥ θα πρέπει να είναι κοντά στον εκπαιδευτικό και

 μακριά από παράθυρα. Δεν θα πρέπει να αλλάζει συχνά θέση κατά τη διάρκεια

 μιας δραστηριότητας. Αυτό θα το βοηθήσει στη μείωση της έντονης κινητικότητας 

και της διάσπασης, που τόσο πολύ το ταλαιπωρεί.

4. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ έχουν ανάγκη να ακούν τα ίδια πράγματα,

 οπότε επαναλαμβάνεται συνέχεια τις οδηγίες και τις εντολές.

5. Θέστε όρια και περιορισμούς. Τα όρια δεν μπαίνουν για να τιμωρήσουμε

 τα παιδιά αλλά για να τα συγκρατούμε και να τα καθησυχάζουμε. Τα όρια πρέπει

 να μπαίνουν γρήγορα και απλά. Δεν ωφελούν οι μεγάλες και ατέρμονες συζητήσεις.

6. Συχνή βλεμματική επαφή. Μια ματιά μπορεί να επαναφέρει ένα παιδί από την

 ονειροπόληση με τρόπο ήρεμο και σιωπηλό.

7. Ξεκάθαρο και σαφές ημερήσιο πρόγραμμα. Θα πρέπει να υπάρχει αναρτημένο

 σε εμφανές σημείο (πίνακα, θρανίο-γραφείο μαθητή) και να μην αλλάζει χωρίς

 προειδοποίηση και αρκετά συχνά.

8. Φτιάξτε το πρόγραμμα, είτε στο σχολείο είτε στο σπίτι, μαζί με το παιδί. Θα 

βοηθήσει το παιδί με ΔΕΠΥ να βγει από την απάθεια και την αδράνεια.

9. Αποφύγετε τα τεστ που υπόκεινται σε χρονικούς περιορισμούς.

10. Όχι μεγάλο φόρτο εργασίας. Αποφύγετε τις πολλές εργασίες για το σπίτι.

11. Όχι μεγάλες εργασίες. Σπάστε τις εργασίες σε μικρότερες γιατί τα παιδιά

 με ΔΕΠΥ όταν βλέπουν πολύ μεγάλες εργασίες αρνούνται να τις εκτελέσουν.

12. Κάντε την έξοδο από την τάξη ή το σήκωμα από την καρέκλα μέρος του 

προγράμματος. Αν γνωρίζει το παιδί πότε μπορεί να «δραπετεύσει» από τη

 δραστηριότητα, θα είναι πιο συνεργάσιμο σε όλη τη διάρκειά της.

13. Ενημέρωση για την πρόοδο. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ έχουν ανάγκη να τα 

ενημερώνεις για τους στόχους που πρέπει να πετύχουν κι αν τελικά τα

 κατάφεραν. Τα βοηθάει να παραμένουν συγκεντρωμένα στους στόχους τους.

14. Τονίστε την επιτυχία. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ έχουν βιώσει πολύ έντονα την

 αποτυχία. Έχουν την ανάγκη για επιβράβευση και έπαινο.

15. Ενισχύστε τους τη μνήμη. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ έχουν προβλήματα μνήμης.

 Χρειάζονται μνημονικές ασκήσεις που μπορούν να ενσωματωθούν μέσα στην

 μαθησιακή διαδικασία, όπως κωδικούς, συνθηματικές κινήσεις, ομοιοκαταληξίες. 

16. Χρησιμοποιήστε σχεδιαγράμματα. Είναι δύσκολο να μάθει το παιδί με 

το ΔΕΠΥ να τα χρησιμοποιεί αλλά αν εξοικειωθεί με αυτά, θα το βοηθήσουν να

 αισθανθεί ότι τα καταφέρνουν.

17. Γράψτε τα σημαντικά που θέλετε να ανακοινώσετε. Ή ακόμα καλύτερα 

οπτικοποιήστε τα. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ είναι οπτικοί και όχι ακουστικοί τύποι.

18. Χρωματίστε τη φωνή σας. Ο χρωματισμός της γλώσσας κρατάει την προσοχή.

19. Χρησιμοποιήστε ένα σύστημα επιβράβευσης. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ χρειάζονται 

κίνητρα.

20. Βοηθήστε το παιδί στην αυτοπαρατήρηση. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ έχουν την 

τάση να μην αυτοπαρατηρούνται. Ζητήστε του να περιγράψει τον εαυτό του μετά

 από μια άτυπη συμπεριφορά. Οι ερωτήσεις σας πρέπει να είναι μικρές και

 ακριβείς. Μπορείτε επίσης, στο τέλος της ημέρας μαζί με το παιδί να κάνετε μια

 ανασκόπηση της συμπεριφοράς του.

21. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ δίνουν την εικόνα ότι είναι εγωιστικά και κακότροπα. Κάτι

 που φυσικά δεν ισχύει. Η αιτία αυτής της συμπεριφοράς είναι το γεγονός πως 

δεν ξέρουν πώς να συναναστραφούν με άλλους ανθρώπους, κάτι που μπορεί με

 τη σωστή διδασκαλία να το μάθουν.

22. Μετατρέψτε τη σχολική εργασία σε ομαδικό παιχνίδι. Το κίνητρο της ομάδας

 βοηθάει το παιδί με ΔΕΠΥ.

23. Αναθέστε τους κάτι για το οποίο να είναι υπεύθυνα.

24. Χρησιμοποιήστε τετράδιο επικοινωνίας.

25. Αποφύγετε το γράψιμο. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ αρνούνται και αποφεύγουν να 

γράψουν μεγάλα κείμενα. Αλλά πολλές φορές δυσκολεύονται ακόμα και να

 κρατήσουν μικρές σημειώσεις. Χρησιμοποιήστε tablet, υπολογιστή και προφορικά 

τεστ.

26. Γυμναστική. Μια από τις καλύτερες θεραπείες για τη ΔΕΠΥ είναι η έντονη

 γυμναστική.

27. Ενημερώστε τα παιδιά με ΔΕΠΥ, αν είναι δυνατόν, από την προηγούμενη μέρα

 για το τι θα ακολουθήσει μέσα στην τάξη κατά τη διάρκεια της ημέρας.

28. Εξηγήστε και κάντε όσο πιο φυσιολογική μπορείτε την ιδιαίτερη μεταχείριση

 που λαμβάνει ο μαθητής με ΔΕΠΥ, ώστε να αποφευχθεί ο στιγματισμός του.

29. Ζητήστε από ένα συμμαθητή, που είναι οργανωτικός και επιμελής, να καθίσει

 δίπλα του και να τον βοηθάει κατά τη διάρκεια του μαθήματος.

30. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ είναι πολύ πιο ταλαντούχα και χαρισματικά απ" όσο 

δείχνουν. Είναι γεμάτα δημιουργικότητα, παιχνιδιάρικη διάθεση, αυθορμητισμό και

 κέφι. Είναι ανοιχτόκαρδα και τους αρέσει να βοηθούν. Μπορούν να γίνουν η λύση

 κι όχι το πρόβλημα κατά τη διάρκεια της μαθησιακής διαδικασίας.

Φώτης Παπαναστασίου

Ειδικός Παιδαγωγός

MSc Σχολική Ψυχολογία

 ΦΙΓΟΥΡΕΣ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΚΙΩΝ

(ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ)

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ΢ Ο πρωταγωνιστής του ελληνικού θεάτρου σκιών. Καραγκιόζης σημαίνει μαυρομάτης. Είναι πολύ φτωχός που φαίνεται ιδιαίτερα από τα μπαλωμένα ρούχα και τα ξυπόλητα πόδια του, έχει τρία παιδιά και μένει σε μια ετοιμόρροπη καλύβα. Τύπος τολμηρός πανέξυπνος, καταφερτζής και πολυμήχανος, γεμάτος εύθυμο ρεαλισμό. Πειράζει τους πάντες μα πάνω απ’ όλα σατιρίζει τον ίδιο του τον εαυτό. Ο Καραγκιόζης είναι η προσωποποίηση του ελληνικού λαού, η ασχήμια του συμβολίζει τα ελαττώματα του, η καμπούρα του τα βάσανα μας και η ξυπολησιά του την φτώχεια μας. Φίλο αχώριστο έχει τον Χατζιαβάτη που μαζί περιπλέκονται σε ένα σωρό αστείες περιπέτειες.

 ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΘΡΑΝΙΑ...

 Οι διακοπές για τους περισσότερους έχουν φτάσει στο τέλος τους και σε λίγες μέρες τα σχολεία ξεκινούν. Η ξέγνοιαστη περίοδος του καλοκαιριού για τα παιδιά τελειώνει και επιστρέφουν στις σχολικές αίθουσες και στις καθημερινές τους υποχρεώσεις. Η μετάβαση μπορεί να φαντάζει δύσκολη, αλλά υπάρχουν κάποιοι έξυπνοι τρόποι για να την κάνετε ευκολότερη.

1. Επιστροφή στη ρουτίνα. Τα παιδιά χρειάζονται χρόνο για να προσαρμοστούν, οπότε κάντε ένα ξεκίνημα. Σχεδόν 2 εβδομάδες πριν ξεκινήσει το σχολείο, πηγαίνετε νωρίτερα για ύπνο και βάζετε ξυπνητήρι. Στόχος είναι το πρωινό να ξεκινάει τη ίδια ώρα με την υπόλοιπη σχολική χρονιά, καθώς και τα υπόλοιπα γεύματα της ημέρας.

2. Επανασχεδιάστε τους κανόνες. Αποφασίστε πότε και πού θα κάνουν τα μαθήματά τους. Πότε και πόσο μπορούν να παρακολουθούν τηλεόραση; Μέχρι ποια ώρα κρατάει το παιχνίδι; Μέχρι ποια ώρα μπορούμε να τρώμε γλυκά; Η προφορική υπενθύμιση των κανόνων του σπιτιού, είναι μια συζήτηση που σας φανεί ιδιαίτερα χρήσιμη στη πορεία.

3. Styling της πρώτης μέρας. Αφήστε το παιδί σας να επιλέξει ειδικά τα ρούχα της πρώτης ημέρας . Μπορεί ένα χαρακτηριστικό ρούχο από ένα μέρος που επισκεφθήκατε ή κάποιο αγαπημένο του ρούχο, να διευκολύνει πολύ τα πράγματα. Για να μην έχετε πρόβλημα με τι ακριβώς επιτρέπεται να φορέσει στο σχολείο, μπορείτε να αρχίζετε σταδιακά τις αλλαγές στη γκαρνταρόμπα τους. Αποσύρεται στις ντουλάπες κάποια δύσκολα κομμάτια και ξαναεμφανίστε αθλητικά και φόρμες.

4. Καταστρώστε ένα πλάνο για τη χρονιά - Μαζί. Συζητήστε στόχους για το επόμενο έτος, τι καταφέρανε το προηγούμενο έτος και βρείτε μαζί δεξιότητες που θα ήθελε να βελτιώσει.

5. Διατηρήστε το πάθος του παιχνιδιού. Αν το καλοκαίρι το παιδί ανέπτυξε νέες δεξιότητες σε κάποια δραστηριότητα, προσπαθήστε να τη συνεχίσετε και τον υπόλοιπο χρόνο. Βρείτε συλλόγους ή ομάδες που να μπορούν να συνεχίσουν τα καλοκαιρινά σπορ.

6. Κάντε μια οικογενειακή εκδρομή. Μην εγκαταλείψετε απότομα το καλοκαιράκι. Λίγο διάστημα αφότου επιστρέψετε στο σχολείο, οργανώστε μια σύντομη απόδραση σε κάποιον κοντινό προορισμό. Ακόμα μπορείτε να οργανώσετε και μια “απόδραση” μέσα στη πόλη! Πηγαίνετε για πικ νικ σε κάποιο πάρκο της περιοχής σας ή λίγο πιο μακριά ή μείνετε στη παραλία για μια ολόκληρη μέρα.

7. Ανανεώστε τον χώρο μελέτης. Κάντε μικροαλλαγές στον χώρο που διαβάζει το παιδί, με νέα αντικείμενα, αλλαγή στη χωροταξία ή βάλτε ένα νέο φωτιστικό. Ο χώρος θα γίνει πιο ελκυστικός για το παιδί. Μετατρέψτε τη τακτοποίηση σε παιχνίδι με τη δική του συμμετοχή.

8. Αν το παιδί θα πάει σε καινούργιο σχολείο, μπορείτε να κάντε μια – δυο επισκέψεις πριν το πρώτο χτύπημα του κουδουνιού. Υο παιδί θα πάρει μια πρώτη ιδέα από τους βασικούς χώρους του νέου του σχολείου και το άγχος του σίγουρα θα μειωθεί.

Καλή σχολική χρονιά σε όλους!!!

TRAVEL4KIDS

Αλλαγή Σχολείου

Τι γίνεται όταν μετά τις διακοπές το παιδί επιστρέφει σε διαφορετικό σχολείο; Πόσο εύκολο είναι να προσαρμοστεί ξανά στο νέο περιβάλλον;

Αλλαγή Σχολικού Περιβάλλοντος:

Μια δύσκολη εμπειρία για γονείς και παιδιά είναι η πρώτη φορά στο σχολείο (ή τον παιδικό σταθμό). Ο φόβος του αγνώστου, ο αποχωρισμός από τα οικεία πρόσωπα, η νέα κατάσταση, η συνειδητοποίηση του παιδιού ότι χάνει τα «πρωτεία», η απώλεια της αίσθησης της μοναδικότητας που είχε στο σπίτι, η γνώση ότι θα πρέπει να δουλέψει και να κουραστεί για να ενταχθεί σε μια νέα ομάδα, όλα αυτά αποτελούν δυσκολίες πρακτικές αλλά κυρίως ψυχολογικές, που σηματοδοτούν το πέρασμα από το σπίτι στο σχολείο. Κι ενώ «κάθε αρχή και δύσκολη», ο χρόνος προσαρμογής κάθε παιδιού στο σχολείο είναι διαφορετικός: από λίγες ώρες μέχρι λίγες εβδομάδες.

Μερικές φορές όμως, χρειάζεται μια καινούργια, εξίσου δύσκολη αρχή, όταν το παιδί αλλάζει σχολείο. Αλλαγή σχολείου γίνεται όταν το παιδί αλλάξει σπίτι και γειτονιά, όταν γίνει η μετάβαση από τον παιδικό σταθμό στο νηπιαγωγείο, από το νηπιαγωγείο στο Δημοτικό ή γιατί πολλές φορές οι γονείς επιθυμούν να στείλουν το παιδί τους σε ένα καλύτερο εκπαιδευτικό περιβάλλον. Κι ενώ οι λόγοι αυτής της αλλαγής είναι προφανείς, φυσιολογικοί κι αποδεκτοί από τους γονείς, για το παιδί μια αλλαγή -ακόμα κι αν είναι προς το καλύτερο- αποτελεί ένα πλήγμα και το κλονίζει, έστω και παροδικά.

Πώς αντιδρούν στην αλλαγή σχολείου παιδιά με διαφορετικές προσωπικότητες

Η προσωπικότητα του παιδιού παίζει σημαντικό ρόλο και έτσι παιδιά με άλλες προσωπικότητες αντιδρούν με διαφορετικό τρόπο και προσαρμόζονται με διαφορετικό ρυθμό στο καινούργιο τους σχολείο.

• Το «δειλό» παιδί

Τι βλέπουν οι γονείς: Εκνευρισμό, ανησυχία, απόσυρση. Το παιδί δεν φαίνεται να ευχαριστιέται με πράγματα που κανονικά του αρέσουν, είναι πιο απόμακρο από το συνηθισμένο, φαίνεται σαν «χαμένο στον κόσμο του», ωστόσο δεν εκφράζει κάποιο συγκεκριμένο παράπονο.

Τι σημαίνει η δυσκολία: Για το δειλό παιδί η αλλαγή σχολείου μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολη, μια που γι’ αυτό σημαίνει νέο ξεκίνημα κυρίως στον κοινωνικό τομέα. Το συνεσταλμένο παιδί, που έχει συνηθίσει τη δασκάλα του, το περιβάλλον της τάξης του με τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές του, έχει κάνει μια τεράστια προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση, κάτι το οποίο οι γονείς δεν αντιλαμβάνονται πλήρως, διότι το θεωρούν φυσιολογικό. Η προσαρμογή στο σχολείο είναι μια αργή, δύσκολη κι επίπονη διαδικασία. Φανταστείτε τώρα, όταν αυτό το παιδάκι, εκεί που αρχίζει να νιώθει κάπως πιο άνετα στο τέλος της σχολικής χρονιάς, να έχει να αντιμετωπίσει την προοπτική της νέας σχολικής χρονιάς σε καινούργιο περιβάλλον! Του είναι δυσβάσταχτο.

Τι να μην πείτε: Oι γονείς συχνά έχουν την τάση να μειώνουν τη δυσκολία των πραγμάτων, είτε γιατί οι ίδιοι είναι ενήλικοι και άρα τα βλέπουν όλα από τη σκοπιά τους χωρίς να αντιλαμβάνονται το μέγεθος της δυσκολίας του παιδιού, είτε γιατί πιστεύουν ότι έτσι βοηθάνε το παιδί. Ο γονιός δεν θα πρέπει να πει στο παιδί «έλα τώρα, πώς κάνεις έτσι, όλα θα πάνε μια χαρά!» γιατί κάτι τέτοιο δεν καθησυχάζει το παιδί, αλλά ούτε και του δείχνει τον τρόπο για να αντιμετωπίσει τη δυσκολία που έχει.

Τι να πείτε: Eίναι πολύ προτιμότερο για τους γονείς να δείξουν κατανόηση και να ακούσουν με προσοχή τι έχει να τους πει και τι είναι ακριβώς αυτό που φοβάται στην αλλαγή σχολείου. Πολλές φορές οι γονείς μένουν έκπληκτοι γιατί δεν είχαν καν φανταστεί τι ήταν αυτό που απασχολούσε το παιδί τους: ο μόνος τρόπος να το μάθουν είναι να ρωτήσουν! Έτσι, βοηθάει πολύ να ρωτήσουν το παιδί «τι είναι αυτό που σε ανησυχεί σχετικά με το καινούργιο σου σχολείο;» και στη συνέχεια να δείξουν κατανόηση, λέγοντας «καταλαβαίνω ότι αυτό σε στεναχωρεί και σου φαίνεται δύσκολο, όμως νομίζω ότι αν το συζητήσουμε θα βρούμε κάποια λύση και θα το κάνουμε πιο εύκολο». Με αυτό τον τρόπο, οι γονείς στηρίζουν το παιδί τους δείχνοντας κατανόηση και παράλληλα το βοηθούν να βρει μια λύση.

• Το «κοινωνικό» παιδί

Τι βλέπουν οι γονείς: Εκνευρισμό, κακή διάθεση, δυσκολία προσοχής και συγκέντρωσης. Το παιδί μπορεί να φέρνει διαρκώς αντιρρήσεις ή να είναι πνεύμα αντιλογίας. Πιθανόν να εκφράσει μια εμμονή ή προσκόλληση προς τους συμμαθητές/τριες του, τη δασκάλα του ή το σχολείο του.

Τι σημαίνει η δυσκολία: Για το κοινωνικό παιδί η αλλαγή σχολείου σηματοδοτεί το τέλος από τις φιλίες που έχει κάνει μέχρι αυτή τη στιγμή και είναι ένα είδος ξεριζωμού. Πολλές φορές το κοινωνικό παιδί βρίσκεται σε μια κατάσταση θρήνου, κατά την οποία θρηνεί (ίσως και προκαταβολικά) τις χαμένες φιλίες και τη μοναξιά που φαντάζεται ότι θα ακολουθήσει. Αυτό συμβαίνει γιατί τα μικρά παιδιά, όταν δεν έχουν χειροπιαστά στοιχεία, δυσκολεύονται να φανταστούν πώς θα είναι μια νέα κατάσταση.

Τι να μην πείτε: Οι γονείς, οι οποίοι γνωρίζουν την κοινωνικότητα του παιδιού τους και διακρίνουν την ικανότητά του να κάνει φιλίες, δεν θα πρέπει να πουν στο παιδί τους «δεν πειράζει, θα κάνεις άλλες παρέες», γιατί μέρος της δυσκολίας του παιδιού δεν είναι το «μετά» και οι νέες παρέες, αλλά το «πριν» και οι παλιοί του φίλοι.

Τι να πείτε: Είναι πολύ προτιμότερο να βοηθήσουν οι γονείς το παιδί να αποχαιρετήσει τους παλιούς φίλους και φίλες, καθώς και τη δασκάλα. Ένα αποχαιρετιστήριο πάρτι στο τέλος της χρονιάς, τα άλμπουμ με φωτογραφίες κι αφιερώσεις (ακόμα και στον παιδικό σταθμό) αποτελούν καλούς τρόπους για να κλείσει κανείς ομαλά έναν κύκλο πριν κάνει την καινούργια αρχή. Οι γονείς μπορεί να διαβεβαιώσουν το παιδί (ειδικά όταν αυτό ισχύει) ότι θα μπορεί να τηλεφωνιέται, να παίζει και να κρατήσει επαφές και φιλίες με τις παλιές συμμαθήτριες και συμμαθητές, αλλά παράλληλα να του δημιουργήσουν την προσδοκία ότι στο καινούργιο σχολείο θα γνωρίσει νέα παιδιά και θα κάνει άλλες ωραίες φιλίες.

• Το «αγχώδες» παιδί

Τι βλέπουν οι γονείς: Ιδιαίτερα παράπονα σχετικά με την υγεία του και σωματοποίηση της στεναχώριας του με δηλώσεις του στυλ «πονάει η κοιλιά μου», «πονάει το κεφάλι μου», κακή διάθεση και αλλαγές στο φαγητό, τον ύπνο και τις συνήθειες της τουαλέτας (ξαφνικά αρχίζει να «βρέχεται» ή να έχει πιο «βαριά» ατυχήματα).

Τι σημαίνει η δυσκολία: Το παιδί που χαρακτηρίζεται από άγχος στις περισσότερες εκφάνσεις της ζωής, τείνει να αντιλαμβάνεται τις καταστάσεις κάπως πιο μονοδιάστατα, στο στυλ «πρόβλημα ή μη-πρόβλημα» και να αισθάνεται ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να το λύσει. Τις περισσότερες φορές το «πρόβλημα» ή η δυσκολία που αισθάνεται το παιδί δεν είναι κάτι συγκεκριμένο, αλλά η γενικότερη αίσθηση ότι υπάρχει μια μεγάλη επικείμενη αλλαγή, την οποία νιώθει ότι δεν μπορεί να χειριστεί. Πρόκειται δηλαδή περισσότερο για την υποκειμενική αίσθηση ανασφάλειας που έχει το παιδί, παρά για μια αντικειμενική δυσκολία. Η αλλαγή σχολείου πυροδοτεί τον ευαίσθητο ψυχικό μηχανισμό του και δεν αποτελεί η ίδια το πρόβλημα.

Τι να μην πείτε: Οι γονείς δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να κοροϊδέψουν το παιδί ή να του πουν «δεν έχεις τίποτα, είσαι φοβιτσιάρης», «πώς κάνεις έτσι, τώρα μεγάλωσες» ή να μπουν στη διαδικασία των συγκρίσεων «δες τη μεγάλη σου αδελφή τι ωραία που τα κατάφερε», «δες το μικρό σου αδελφό που δεν έχει πρόβλημα». Με τέτοιου είδους δηλώσεις ή παροτρύνσεις το μόνο που καταφέρνουν οι γονείς είναι να εντείνουν το πρόβλημα και τα συμπτώματα που εμφανίζει το παιδί.

Τι να πείτε: Μια πολύ καλύτερη και φιλική προς το παιδί αντιμετώπιση είναι να καθησυχάσει ο γονιός το παιδί, να το κανακέψει ως προς το σύμπτωμα και να το παρηγορήσει «θα σου φτιάξω ένα χαμομηλάκι και θα σου περάσει η κοιλίτσα σου» είναι ό,τι πιο παρηγορητικό μπορεί να ακούσει ένα παιδάκι που αισθάνεται άγχος και ένταση. Στη συνέχεια, ο γονιός μπορεί να διηγηθεί στο παιδί μια ιστορία (με πρωταγωνιστή το παιδί ή ένα ζωάκι) μέσα από την οποία να παρουσιάζει τα συναισθήματα του άγχους και του φόβου και να δίνει έναν τρόπο που το παιδάκι ή το ζωάκι της ιστορίας χειρίστηκε καλά το ζήτημα και πήγε στο καινούργιο σχολείο του κι όλα ήταν καλά.

• Το «δύσκολο» παιδί

Τι βλέπουν οι γονείς: Νεύρα, θυμό, ξεσπάσματα, άρνηση. Το «δύσκολο» παιδί μπορεί να έχει εξάρσεις στη συμπεριφορά του, να παρουσιάσει ξαφνικά ένα πρόβλημα, όπως για παράδειγμα επιθετικότητα ή ιδιαίτερα κακούς τρόπους ή κλάματα.

Τι σημαίνει η δυσκολία: Οι γονείς ήδη από τη βρεφική ηλικία ξεχωρίζουν το παιδί τους και το χαρακτηρίζουν ως «δύσκολο», κυρίως με την έννοια ότι δυσκολεύεται να προσαρμοστεί σε νέες καταστάσεις και να μπει εύκολα σε μια καινούργια ρουτίνα. Έτσι, δεν είναι δύσκολο να αναγνωρίσει και να καταλάβει κανείς ότι ένα παιδί που έχει χαρακτηρολογικά μία τέτοια προδιάθεση από μωρό, θα εξακολουθεί να έχει την ίδια δυσκολία και στην προσχολική ή την πρώτη σχολική ηλικία.

Τι να μην πείτε: Συχνά οι γονείς σε τέτοιες περιπτώσεις χάνουν την υπομονή τους και ξεσπάνε λέγοντας στο παιδί «είσαι πολύ ζόρικη», «από μωρό ήσουν δύσκολος και ανάποδος» ή δίνουν άλλους τέτοιους χαρακτηρισμούς που, φυσικά, δεν βοηθάνε καθόλου την κατάσταση.

Τι να πείτε: Έτσι, είναι πολύ προτιμότερο να εντοπίσει λεκτικά ο γονιός τι συμβαίνει και να το εξηγήσει στο παιδί του «βλέπω ότι πάλι κάνεις μούτρα και καταλαβαίνω ότι αυτός είναι ο τρόπος σου να μου πεις ότι κάτι σε ζορίζει», «νομίζω ότι έβαλες πάλι τα κλάματα γιατί κάτι σε απασχολεί». Οι γονείς θα πρέπει ν’ αφήσουν χώρο για ένα μικρό ξέσπασμα, αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει να βάλουν όρια στο παιδί τους, ώστε να το βοηθήσουν να χειριστεί την κατάσταση: «Έτσι όπως φωνάζεις, δεν μπορούμε να συζητήσουμε, θα περιμένω μέχρι να σταματήσεις και μετά θα δούμε τι σε απασχολεί και πώς μπορούμε να λύσουμε μαζί το πρόβλημα».

Τι να πούμε στα παιδιά πριν την αλλαγή σχολείου

Είναι πάντα καλύτερα να προετοιμάζουμε το παιδί μας μπροστά στις νέες συνθήκες που πρόκειται να αντιμετωπίσει.

Έτσι…

• με ήρεμο και γλυκό τρόπο δηλώνουμε την αλλαγή και δεν αφήνουμε περιθώρια για διαπραγματεύσεις
• ανακοινώνουμε στο παιδί την αλλαγή σχολείου νωρίτερα και όχι την τελευταία στιγμή
• οργανώνουμε ένα αποχαιρετιστήριο πάρτι ή κάποια δραστηριότητα, βγάζουμε φωτογραφίες, φτιάχνουμε ένα αναμνηστικό άλμπουμ ή δημιουργούμε μια διαδικασία με την οποία «κλείνουμε» τον κύκλο
• δημιουργούμε στο παιδί θετικές (αλλά ρεαλιστικές) προσδοκίες σχετικά με το νέο του σχολείο
• συζητάμε συγκεκριμένα τι το απασχολεί σχετικά με την αλλαγή σχολείου
• προσπαθούμε να βρούμε συγκεκριμένες λύσεις στους φόβους και τις ανησυχίες του και όχι να το καθησυχάζουμε γενικά κι αόριστα.

Της Λίζας Βάρβογλη, ψυχολόγου-ψυχοθεραπεύτριας Ph.D., παιδοψυχολόγου