Άρωμα Τάξης....: 07/30/19

Τρίτη 30 Ιουλίου 2019

ΖΩΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΜΑΣ

Ο φόβος είναι μια συναισθηματική κατάσταση η οποία χαρακτηρίζεται από ένταση, ανησυχία, νευρικότητα και εσωτερική αναταραχή. Όσον αφορά την ακριβή αιτιολογία και την προέλευση του παιδικού φόβου υπάρχουν διάφορες απόψεις και θεωρίες. Κάποιες υποστηρίζουν ότι ο φόβος είναι έμφυτος και κάποιες άλλες ότι προέρχεται μέσω της μάθησης. Οι γενετικοί παράγοντες φαίνεται να καθορίζουν το γενικό επίπεδο αντίδρασης του παιδιού σε όλα τα συναισθήματα συμπεριλαμβανόμενου και του φόβου.
Όμως από την άλλη πλευρά οι προσωπικές εμπειρίες παίζουν καθοριστικό ρόλο για τη διαμόρφωση και την παγίωση των παιδικών φόβων. Το παιδί μπορεί να αποκτήσει ένα συγκεκριμένο φόβο έχοντας βιώσει κάποια δυσάρεστη εμπειρία (π.χ να το έχει δαγκώσει κάποιος σκύλος, άρα να φοβάται τους σκύλους ή να έχει νοσηλευτεί σε νοσοκομείο για μεγάλο χρονικό διάστημα επομένως να φοβάται τους γιατρούς κ.α).

Από 1-3 χρόνων

Η φαντασία του παιδιού σε αυτήν την ηλικία αρχίζει να αναπτύσσεται. Συνήθως, σε αυτές τις ηλικίες φοβούνται το σκοτάδι, τους κεραυνούς, αλλά και την ένεση (εμβόλιο) του παιδίατρου.

Από 3-6 χρόνων

Σε αυτό το στάδιο της ζωής τους ενισχύονται οι ανασφάλειες που νιώθει ένα παιδί, παίρνοντας τη μορφή του φόβου. Έτσι, φοβάται τα τέρατα, τον κακό λύκο που είναι κρυμμένος κάπου στο δωμάτιο. Φοβάται επίσης, την ίδια την ασθένεια, όταν αρρωσταίνει. Μετά τα 5 αρχίζει να έχει ανασφάλεια και απορίες, σχετικά με το θάνατο.

Από 6-8 χρόνων

Οι φόβοι του πλέον, αφορούν την καθημερινότητα του, το ίδιο το παιδί, αλλά και τα κοντινά του πρόσωπα. Φοβάται μην χτυπήσει, φοβάται μην πάθει κάτι το ίδιο ή οι γονείς του, ενώ η ιδέα του θανάτου πια το απασχολεί περισσότερο. Μάλιστα, ο φόβος του θανάτου, κυρίως για δικά του πρόσωπα, γίνεται πιο έντονος γύρω στην ηλικία των 8 χρόνων.