ΞΕΦΥΛΛΙΖΩ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΖΩ  ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Η ΠΟΥΠΟΥ ΚΑΙ Η ΚΑΡΛΟΤΑ

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ

 

ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

                                    

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΣ  Πρόεδρος του εκτελεστικού της Προσωρινής Διοικήσεως της Ελλάδος

(Κωνσταντινούπολη, 1791-Αίγινα, 1865)

Πολιτικός και διακεκριμένος διπλωμάτης, προερχόμενος από τον Ελληνισμό της Διασποράς. Ήταν γιος του Νικολάου Μαυροκορδάτου, λογίου και αξιωματούχου στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες και έλαβε επιμελημένη παιδεία. Τον Ιούλιο του 1821 έφτασε στο Μεσολόγγι και αφοσιώθηκε στην στρατιωτική και διοικητική οργάνωση της << Δυτικής Χέρσου Ελλάδος>>. Το Νοέμβριο του 1821 εκλέχθηκε Πρόεδρος της Γερουσίας και τον Δεκέμβριο διορίστηκε πρόεδρος της Α'Εθνοσυνέλευσης της Επιδαύρου και πρόεδρος της Επιτροπής που συνέταξε το Προσωρινό Πολίτευμα της Ελλάδας. Ταυτόχρονα εκλέχθηκε Πρόεδρος του Εκτελεστικού. Η ευθύνη του για την καταστροφή του Πέτα (4 Ιουλίου 1822) ισοσκελίστηκε με την επιτυχημένη αμυντική πολιτική που εφάρμοσε στο Μεσολόγγι. Το 1823 στη Β' Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου διορίστηκε Γραμματέας του Εκτελεστικού και Υπουργός Εξωτερικών. Επί Καποδίστρια ανέλαβε  αρμοδιότητες στο πολεμικό ναυτικό και την εμπορική ναυτιλία. Το 1843, μετά την Επανάσταση της Γ' Σεπτεμβρίου για παραχώρηση συντάγματος, έγινε αντιπρόεδρος της Βουλής και το 1844 ανέλαβε το σχηματισμό της πρώτης Κυβέρνησης της συνταγματικής περιόδου. Πέθανε στην Αίγινα το 1865 τυφλός και κατάκοιτος.

Πρόεδρος του Βουλευτικού της Προσωρινής Διοικήσεως της Ελλάδος

     ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ   (Κωνσταντινούπολη, 1791-  -Ναύπλιο,  1832)   

                                                                                                                      

 Ο Δημήτριος Υψηλάντης, δευτερότοκος γιος του ηγεμόνα της Βλαχίας και της Μολδαβίας Κωνσταντίνου Υψηλάντη, υπηρέτησε στην αυτοκρατορική φρουρά του τσάρου της Ρωσίας φτάνοντας ως το βαθμό του λοχαγού και έλαβε μέρος στους Ναπολεόντειους Πολέμους. Μυημένος στη φιλική Εταιρεία από το 1818, όταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση στις Παραδουνάβιες  Ηγεμονίες , εγκατέλειψε τη θέση στο Ρωσικό στρατό, για να έλθει στην Ελλάδα ως πληρεξούσιος του αδερφού του Αλέξανδρου Υψηλάντη τον οποίο η Φιλική Εταιρεία είχε ορίσει ως << Γενικό Επίτροπο της Αρχής >>. Στις 8 Ιουνίου 1821 έφτασε στην Ύδρα με σκοπό να συντονίσει τις πολιτικές και στρατιωτικές δυνάμεις, εφοδιασμένος με τα απαραίτητα έγγραφα της Φιλικής Εταιρείας, το σημαντικό χρηματικό ποσό των 300.000 γροσίων για τις πρώτες ανάγκες του Αγώνα και τυπογραφείο, στο οποίο εκδόθηκε η πρώτη εφημερίδα του Αγώνα  <<Σάλπιγξ Ελληνική >> στην Καλαμάτα. Η προσπάθεια  του να θέσει την Επανάσταση υπό ενιαία και ισχυρή στρατιωτική και πολιτική ηγεσία, τον οδήγησε σε σύγκρουση με τους προκρίτους και στη συνέχεια στον αποκλεισμό του από κάθε στρατιωτικό και πολιτικό αξίωμα. Ανιδιοτελής και φιλάσθενος πέθανε στο Ναύπλιο το 1832.

 Αρχιστράτηγος των στρατιωτικών δυνάμεων της Πελοποννήσου     

  ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ (Ραμαβούνι μεσσηνίας,1770-Αθήνα, 1843)

   Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, μέλος μεγάλης πελοποννησιακής οικογένειας κλεφτών και αγωνιστών, υπήρξε αναμφισβήτητα η εξέχουσα φυσιογνωμία της Ελληνικης Επανάστασης. Η επαναστατική του δράση εναντίον των Τούρκων, ξεκίνησε πριν από την έναρξη του Αγώνα. Υπηρέτησε στο Σύνταγμα του Ελαφρού Ελληνικού Πεζικού του Αγγλικού στρατού στα Επτάνησα, όπου είχε καταφύγει διωγμένος από τους Τούρκους. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Η στρατιωτική του παρουσία ήταν συνεχής κατά τη διάρκεια του Αγώνα, αλλά η στρατιωτική του ευφυϊα αναδείχτηκε στην παράδοση της Καλαμάτας και την άλωση της Τριπολιτσάς το 1821, στο Βαλτέτσι, στα Βέρβενα, στα Δολιανά. Το 1822 στα Δερβενάκια σημείωσε τη μεγαλύτερη στρατιωτική του επιτυχία ανακόπτοντας την πορεία του Δράμαλη. Το 1824, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, με εντολή των κυβερνητικών, κρατήθηκε υπό επιτήρηση στο Ναύπλιο. Οι επιτυχίες του Ιμπραήμ ωστόσο, υποχρέωσαν την κυβέρνηση να τον ελευθερώσει και να τον ορίσει Αργιστράτηγο της Πελοποννήσου. Υποστήριξε ένθερμα τον Ιωάννη Καποδίστρια ως Κυβερνήτη καθώς και την εκλογή του Όθωνα ως βασιλέα της Ελλάδος αν και ήρθε σε σύγκρουση με την Αντιβασιλεία. Πέθανε στην Αθήνα το 1843.  

    ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΗ Ή ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ  (1776-1825)

 Η Ξακουστή ηρωίδα των Σπετσων

 Η διασημότερη από τις ηρωίδες της Ελληνικής Επανάστασης. Καταγόταν από υδραίικη οικογένεια, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και μετά το θάνατο του πατέρα της εγκαταστάθηκε στις Σπέτσες. Το 1788 παντρεύτηκε τον Σπετσιώτη πλοίαρχο Δημήτρη Μπούμπουλη. Η Λασκαρίνα, που κατόρθωσε να αυξήσει την περιουσία του συζύγου της, όταν αυτός σκοτώθηκε σε σύγκρουση με αλγερινούς πειρατές στη Μεσόγειο το 1811, διέθεσε το μεγαλύτερο μέρος της στον Αγώνα. Από τον Μάιο του 1821 εώς τον Δεκέμβριο του 1822, αποκλείοντας με τα καράβια της τον αργολικό κόλπο, προσέφερε σημαντική υποστήριξη στους Έλληνες της Πελοποννήσου και εφοδίαζε στους στεριανούς με χρήματα και πολεμοφόδια. Η ίδια με το πλοίο  <<Αγαμέμνων >> και κυβερνήτη το γιο της, έσπευσε στην πολιορκία του Ναυπλίου το 1821, ενώ αργότερα στο Άργος συμμετείχε στις συσκέψεις των οπλαρχηγών με προτάσεις που έγιναν αποδεκτές . Η φήμη και η προσφορά της ξεπέρασαν τα σύνορα του ελληνικού χώρου. Ενέπνευσε λογοτέχνες και καλλιτέχνες της εποχής, ενώ ταυτίστηκε με άλλες ηρωίδες της Ευρώπης.

ΠΕΤΡΟΜΠΕΗΣ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗΣ  (Μάνη, 1773-Αθήνα, 1848)

 Πρόεδρος της Πελοποννησιακής Γερουσίας

 Ηγετική φυσιογνωμία της Πελοποννήσου και πρωταγωνιστής στα στρατιωτικά και πολιτικά γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης. Το 1815 ανέλαβε το αξίωμα του μπέη της Μάνης το οποίο ενίσχυσε σταδιακά τη δύναμη του και την επιρροή του όχι μόνο στους Έλληνες αλλά και στους Τούρκους. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία, μολονότι διαφώνησε για το χρέος κήρυξης του Αγώνα και την υποσχόμενη από τους συμπατριώτες του ρωσική βοήθεια. Από τον Ιανουάριο του 1821 άρχισε τις προετοιμασίες για την απελευθέρωση της Καλαμάτας, την οποία κατέλαβε με τη βοήθεια των άλλων οπλαρχηγών στις 23 Μαρτίου 1821. Την ίδια μέρα ορίστηκε πρόεδρος της << Μεσσηνιακής Γερουσίας >>, της πρώτης διοικητικής οργάνωσης του επαναστατημένου Έθνους. Στη συνέχεια ορίστηκε πρόεδρος της Πελοποννησιακής Γερουσίας, ενώ μετά τη Α' Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου εκλέχτηκε πρόεδρος του Βουλευτικού. Το 1827 αποδέχτηκε την εκλογή του Ιωάννη Καποδίστρια ως Κυβερνήτη της Ελλάδας. Ωστόσο η πολιτική του τελευταίου προκάλεσε την αντίδραση της οικογένειας Μαυρομιχάλη και ο Πετρόμπεης θεωρήθηκε ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του. Επί Όθωνα διορίστηκε αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας και μετά το 1843 έλαβε το αξίωμα του Γερουσιαστή. 

        

 ΜΑΝΤΩ ΜΑΥΡΟΓΕΝΟΥΣ (Τεργέστη, 1796/1797-Πάρος, 1840

Η ηρωίδα της Μυκόνου

  Η θρυλική << κόρη της Μυκόνου >> Μαντώ Μαυρογένους, συγκαταλέγεται στο μικρό σχετικά κατάλογο των επωνύμων γυναικών που συμμετείχαν στον Αγώνα της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Καταγόταν από διακεκριμένη κυκλαδίτικη οικογένεια-ο πατέρας της Νικόλαος Μαυρογένης , υπηρέτησε ως σπαθάρης στην αυλή της Βλαχίας-και διέθετε επιμελημένη παιδεία. Με την κήρυξη του Αγώνα έφτασε στη Μύκονο, τέθηκε επικεφαλής των επαναστατών του νησιού, εργάστηκε για την ηθική ενίσχυση των αγωνιστών και διέθεσε όλη την προσωπική της περιουσία για τις ανάγκες της Επανάστασης. Η ίδια επάνδρωσε δύο καράβια και αγωνίστηκε μαζί με τους συμπατριώτες της εναντίον του τουρκικού στόλου, όταν το 1822 έγινε απόπειρα απόβασής του στο νησί της Μυκόνου. Εκτός από την προσωπική της συμμετοχή σε πολεμικές επιχειρήσεις, ευεργετική υπήρξε η συμβολή της στην κινητοποίηση των φιλελληνικών κύκλων της Ευρώπης με επιστολές που απηχούσαν τα υψηλά πατριωτικά της αισθήματα. Πέθανε πάμφτωχη και ξεχασμένη από την πολιτεία στο νησί της Πάρου.