12 ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ
ΔΙΑΣ
Πατέρας ανθρώπων και θεών, ο παντοδύναμος Δίας κυβερνά τον κόσμο με τη βοήθεια του τρομερού του κεραυνού και με τον ιερό αετό στο πλευρό του.
Αυτός ρυθμίζει τα ουράνια σώματα , τα καιρικά φαινόμενα, ορίζει τους νόμους στη φύση και στη ζωή των ανθρώπων, είναι ο προστάτης ξένων και των ικετών. Πρώτο του ταίρι πήρε τη Μήτη. Όταν όμως ήρθε χρησμός ότι ο γιος που θα γεννούσε θα του έκλεβε το θρόνο, δε δίστασε να καταπιεί την άτυχη θεά! Δεύτερη και παντοτινή του σύζυγος έγινε η Ήρα. Την αγαπούσε και την σεβόταν, τίποτε όμως δεν τον εμπόδιζε να πλησιάζει πολλές άλλες , θεές και θνητές, όταν η ομορφιά τους τραβούσε την προσοχή του. Κι αν συναντούσε κάποια δυσκολία , ο πολυμήχανος θεός δε δίσταζε να μεταμορφωθεί : σε ταύρο για να πλησιάσει τη βασιλοπούλα Ευρώπη, σε κύκνο για να βρεθεί με τη Λήδα, σε χρυσή βροχή για να φτάσει κοντά στη Δανάη. Απόκτησε έτσι πολλά παιδιά: τον Ερμή από τη Μαία, τον Απόλλωνα και την Άρτεμη από τη Λητώ, την Περσεφόνη από την Δήμητρα. Γιοι του από θνητές μητέρες, ήταν κι ο θεός Διόνυσος, ο Ηρακλής, ο ήρωας Περσέας.
ΗΡΑ
Η σεβαστή θεά, πρώτη ανάμεσα σε όλες, η σύζυγος του Δία, ήταν προστάατιδα του γάμου και της οικογένεια.
Ο Δίας την ερωτεύτηκε και την πολιόρκησε καιρό, μα εκείνη αρνιόταν τον έρωτά του πεισματικά. Μόνο όταν ο πολυμήχανος θεός μεταμορφώθηκε σε κούκο, μουσκεμένο από τη βροχή, τον λυπήθηκε και τον έκλεισε στην αγκαλιά της να τον ζεστάνει. Έτσι ενώθηκαν οι δυο τους και λίγο καιρό αργότερα γιόρταζαν τους γάμους τους με μεγαλοπρέπεια. Υπήρξε αφοσιωμένη σύζυγος, μα όταν το βλέμμα του Δία έπεφτε σε άλλη γυναίκα, η εκδίκησή της ήταν τρομερή.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ
Μετά την εκθρόνιση του πατέρα Κρόνου τα τρία αδέρφια, ο Δίας, ο Άρης κι ο Ποσειδώνας, μοίρασαν με κλήρο την κυριαρχία του κόσμου.
<<Σε μένα θ'ανήκει ο ουρανός>>, ανακοίνωσε ευχαριστημένος ο Δίας.
<<Εγώ θα κυβερνώ τον κάτω κόσμο>>, είπε ο Άδης.
<<Το βασίλειο μου θα 'ναι η θάλασσα>>, δήλωσε με ικανοποίηση ο Ποσειδώνας.
Άφησε τους άλλους θεούς κι έφτιαξε το μεγαλόπρεπο παλάτι του στο βάθος του πελάγους. Από κει ανέβαινε στον Όλυμπο με τ'ολόχρυσο άρμα του, που το έσερναν πάνω στα κύματα δυο πανέμορφα άσπρα άλογα. Στο πέρασμά του η θάλασσα άνοιγε στα δύο κι όλα τα πλάσματα του νερού έτρεχαν να χαιρετήσουν τον αφέντη τους. Κοντά του ζει η Νηρηίδα Αμφιτρίτη. Η όμορφη θεά στην αρχή δεν ήθελε ν'αφήσει το παλάτι του πατέρα της Νηρέα. Αλλά ο μαντατοφόρος του θεού, ο Δελφίνος, μίλησε γι'αυτόν τόσο γλυκά, που η κοπέλα πείστηκε και δέχτηκε να γίνει γυναίκα του.
Κανείς δε θέλει να προκαλέσει το θυμό του παντοδύναμου θεού. Όταν θυμώνει, η οργή του είναι τρομερή. Χτυπά κι αναταράσσει τα νερά με την τρίαινά του προκαλώντας άγριες τρικυμίες στις θάλασσες και φοβερούς σεισμούς στις στεριές. Μα και με μια του λέξη τα πάντα γαληνεύουν, πηγές αναβλύζουν στην ξερά και τα καράβια ταξιδεύουν ήρεμα στο ανοιχτό πέλαγος.
ΔΗΜΗΤΡΑ
Η Δήμητρα, αδερφή του Δία, ήταν η θεά της γεωργίας κι εμφανιζόταν πάντα με στάχυα στο ένα χέρι και δρεπάνι στο άλλο. Δίδαξε στους ανθρώπους την τέχνη της σποράς και την καλλιέργεια των χωραφιών.
Γι'αυτό τη λάτρευαν και τελούσαν στ'όνομά της τις γιορτές των Θεσμοφορίων και τα Ελευσίνια μυστήρια.
Η θεά είχε μια μονάκριβη κόρη, την Περσεφόνη. Ο Πλούτωνας την αγάπησε και ζήτησε από τη μητέρα της την άδεια να την παντρευτεί. <<Δεν θέλω η κόρη μου ν'αποχωριστεί τις ομορφιές της ζωής και να περνά το χρόνο της στα σκοτεινά σου παλάτια>>, απάντησε η Δήμητρα ταραγμένη.
Τρελά ερωτευμένος εκείνος παρακολούθησε την κοπέλα και, την ώρα που ανύποπτη μάζευε λουλούδια στους αγρούς του, όρμησε μέσα από τη γη με το άρμα του, την άρπαξε και χάθηκε στο βασίλειο του κάτω κόσμου. Η θεά ανάστατη έψαχνε την κόρη της για μέρες παντού. Αν δεν βρισκόταν η Περσεφόνη, ορκίστηκε πως η γη δε θα ξανακαρπίσει. Πραγματικά τα πάντα ξεράθηκαν στη γη για τον καημό της θεάς.
Τότε ο Δίας μήνυσε στον Πλούτωνα να ελευθερώσει το κορίτσι, αλλιώς η πείνα θ'αφάνιζε το γένος των ανθρώπων. Εκείνος αναγκάστηκε να συμφωνήσει αλλά συμπλήρωσε αινιγματικά <<Εκτός αν έχει γευτεί τροφή από τον κόσμο των νεκρών>>. Όταν η κοπέλα ήταν έτοιμη να ξεκινήσει, ο ερωτευμένος θεός την πλησίασε και της πρόσφερε ένα ρόδι. Ανυποψίαστη η Περσεφόνη το έφαγε. Λίγη ώρα μετά χανόταν στην αγκαλιά της μητέρας της.
<<Πες μου, έφαγες τίποτα στον κάτω κόσμο;>> τη ρώτησε γεμάτη αγωνία η θεά. Εκείνη της απάντησε πως έφαγε μόνο ένα ρόδι. Απελπισμένη η θεά άκουσε την απάντηση της κόρης της.
Τελικά οι δυο θεοί οδηγήθηκαν σε συμφωνία: 6 μήνες η Περσεφόνη θα έμενε στον κάτω κόσμο και τους άλλους 6 θα τους περνούσε κοντά στην μητέρα της. Έτσι, κάθε χρόνο, όταν η κόρη αποχωρίζεται τη μητέρα, πένθος πέφτει σε όλη τη γη κι έρχεται η εποχή του χειμώνα.
ΗΦΑΙΣΤΟΣ
Ο Ήφαιστος, ο σιδήρουργός θεός, κύριος της φωτιάς και των ηφαιστείων, ήταν γιος της Ήρας. Όταν πρωταντίκρισε η μητέρα τον άσχημο γιο, ταράχτηκε τόσο που τον πέταξε μακριά από τον Όλυμπο. Τον έσωσαν και τον ανάθρεψαν δυο θαλάσσιες θεές, η Θέτιδα κι η Ευρυνόμη. Κοντά τους ο Ήφαιστος άρχισε ν'ασκεί την ασύγκριτη τέχνη του.
Όμως δεν ξέχασε τόσο εύκολα την άρνηση της μητέρας του. Αποφασισμένος να εκδικηθεί, δούλεψε καιρό πολύ κι έφτιαξε ένα χρυσό θρόνο, που τον έστιλε δώρο στην Ήρα. Η θεά ενθουσιάστηκε στο αντίκρισμα του πολύτιμου δώρου. Μόλις όμως κάθισε, αλυσίδες τυλίχτηκαν σφιχτά στα χέρια της και την αιχμαλώτισαν ακίνητη.
<<Ας με βοηθήσει κάποιος>>, αντιλαλούσαν οι φωνές της στο παλάτι άδικα. Ο Ήφαιστος, ο μόνος που μπορούσε να την απαλλάξει από τιςς αλυσίδες, σώπαινε αμετάπειστος μακριά από τον Όλυμπο. Τον πλησίασε τότε ο Διόνυσος και του πρότεινε να πιει λίγο κρασί.. Σε λίγο ο Ήφαιστος αστειευόταν μεθυσμένος, μόνο έτσι κατάφεραν να τον πείσουν να ελευθερώσει τη θεά. Μάνα και γιος συμφιλιώθηκαν κι άφησαν πίσω όλα όσα είχαν ως τότε συμβεί. Μετανιωμένη η Ήρα του έδωσε ταίρι την Αφροδίτη.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ
Όταν ο Κρόνος πλήγωσε θανάσιμα τον Ουρανό, τα μέλη του θεού έπεσαν στις ακτές της Κύπρου. Απ'τον αφρό που σχηματίστηκε γύρω τους, αναδύθηκε μια πανέμορφη θεά, η Αφροδίτη.
Οι Ώρες και οι Χάριτες που έτρεξαν να την υποδεχτούν έμειναν άφωνες όταν την αντίκρισαν. Αποφάσισαν λοιπόν πως μια τέτοια ομορφιά αξίζει μια θέση στον Όλυμπο. Έτσι την οδήγησαν στους Ολύμπιους θεούς.
Παρόλο που η Ήρα όρισε πως θα είναι γυναίκα του Ήφαιστου, η θεά του έρωτα έδωσε την καρδιά της στον Άρη. Δεν πέρασε καιρός κι ο Ήφαιστος ανακάλυψε την παράνομη σχέση. Σε μια στιγμή που η Αφροδίτη προσποιήθηκε πως έφυγε για το αγαπημένο της νησί , τη Λήμνο, κάλεσε κρυφά τον Άρη στο παλάτι και όταν βρέθηκαν οι δυο τους , ατσάλινα δίχτυα έπεσαν πάνω τους και τους αιχμαλώτισαν με άλυτα δεσμά. Ο Ήφαιστος τότε κάλεσε χαιρέκακα όλους τους θεούς για να γελάσουν με το πάθημα του παράνομου ζευγαριού.
Πέρασε καιρός και η θεά ερωτεύτηκε ξανα. Αυτή τη φορά τον Άδωνη. Τον όμορφο νέο όμως αγάπησε και η Περσεφόνη. Όταν τον είδε στην αγκαλιά της Αφροδίτης, η ζήλια τής τύφλωσε το νου. Πήγε τότε στον Άρη και του λέει <<Πώς ανέχεσαι να χάσεις τη γυναίκα που αγαπάς από έναν άνθρωπο;>>
Εκείνος αγριεμένος, μεταμορφώθηκε σε αγριογούρουνο, ρίχτηκε με ορμή πάνω στον άτυχο νέο και τον σκότωσε. Η Αφροδίτη πάγωσε στη θέα του νεκρού άντρα. Ήταν τέτοιος ο θρήνος της , που ο Δίας τη λυπήθηκε. Έτσι όρισε να περνά ο Άδωνης τους 6 μήνες του χρόνου κοντά στην αγαπημένη του θεά και τους υπόλοιπους 6 με την Περσεφόνη στον κάτω κόσμο.
ΑΡΗΣ
Ο θεός του πολέμου, αν και γιος της Ήρας και του Δία, είναι μισητός σε ανθρώπους και θεούς. Γυρίζει τον κόσμο σπέρνοντας παντού δυστυχία και όλεθρο.
Μα ο τρομερός θεός δεν είναι ανίκητος. Η Αθηνά είναι ανώτερή του στη μάχη και κάθε φορά που μονομαχεί μαζί του τον αναγκάζει να εγκαταλείπει τον πόλεμο ταπεινωμένος και ηττημένος. Ταπεινωμένος αναγκάζεται να εγκαταλείψει τον Όλυμπο κι όταν παγιδεύεται με την Αφροδίτη στα παντοδύναμα δίχτυα του Ήφαιστου.
Βρίσκει τότε καταφύγιο στη Θράκη, τη γη που ο πολεμικός της λαός τον λάτρεψε όσο κανένας άλλος.
ΑΘΗΝΑ
Όταν ο Δίας έγινε βασιλιάς των θεών, ερωτεύτηκε τη Μήτη και την παντρεύτηκε. Πήρε όμως χρησμό ότι το αγόρι που θα γεννούσε θα τον εκθρόνιζε από τον Όλυμπο. Για να μην εκπληρωθεί η προφητεία, ταραγμένος αποκοίμισε και κατάπιε το ταίρι του.
Πέρασαν μήνες. Μια μέρα ο θεός ξύπνησε με τρομερό πονοκέφαλο. Τότε ζήτησε απεγνωσμένα από τους άλλους θεούς που μαζεύτηκαν ανήσυχοι γύρω του, να του φωνάξουν τον Ήφαιστο. <<Γρήγορα, άνοιξέ μου το κεφάλι με το σφυρί σου, δεν αντέχω άλλο!>>
Ο Ήφαιστος, του δίνει μια με το σφυρί και στη στιγμή πετάχτηκε από μέσα μια πάνοπλη κόρη, που έσειε την ασπίδα της βγάζοντας φοβερές πολεμικές κραυγές. Ήταν η Αθηνά, η θεά των έργων της ειρήνης, ανίκητη όμως και στον πόλεμο, όποτε υπήρχε ανάγκη.
Κάποτε η θεά και ο Ποσειδώνας διεκδίκησαν την ίδια πόλη. Ο Δίας πρότεινε να χαρίσουν ο καθένας στην πόλη, ένα δώρο. Όποιο της ταίριαζε καλύτερα. Ο Ποσειδώνας χτύπησε την τρίαινά του σ'ενα βράχο κι ευθύς ανάβλυσε μια πηγή με θαλασσινό νερό. Το δώρο της Αθηνάς ήταν μια ελιά, σύμβολο ειρήνης.
Οι θεοί αποφάσισαν και χάρισαν σε εκείνη την πόλη.
ΕΡΜΗΣ
Ο γιος του Δία και της Μαίας, ο κατεργάρης θεός Ερμής, ήταν ο προστάτης των γραμμάτων και του εμπορίου. Είχαν περάσει μόνο λίγες ώρες από τη γέννησή του, όταν άφησε την κούνια του κρυφά, αναζητώντας περιπέτειες. Στο δρόμο συνάντησε ένα κοπάδι που άνηκε στον Απόλλωνα κι αποφάσισε να το κλέψει. Σκέφτηκε όμως να καλύψει τα ίχνη των ζώων. Έτσι τα πήρε μαζί του τραβώντας τα από την ουρά, ώστε τα ίχνη των ποδιών τους να οδηγούν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Έπειτα θυσίασε δυο στους θεούς, τέντωσε το έντερο τους στο καβούκι μιας χελώνας κι έφτιαξε έτσι την πρώτη λύρα.
Άδικα έψαχνε ο Απόλλωνας το κοπάδι του για ώρες. Όταν κατάλαβε τι είχε συμβεί, έξαλλος οδήγησε τον κλέφτη μπροστά στο Δία όπου και παραδέχτηκε την ενοχή του.
<<Θα σε οδηγήσω στα ζώα σου, ακολούθησε με>>, είπε στον εκνευρισμένο θεό και ξεκίνησε πρώτος κρατώντας το νέο του δημιούργημα, τη λύρα. Καθώς τα δάχτυλά του άγγιξαν τις αυτοσχέδιες χορδές, μια γλυκιά μουσική ακούστηκε.
<<Σε συγχωρώ για την κλοπή>>, είπε μαγεμένος ο Απόλλωνας, <<κράτησε τα ζώα και δώσε μου τη λύρα>>. Ο Ερμής συμφώνησε κι αγκάλιασε το μεγαλύτερο αδερφό του που, ευχαριστημένος πια, του χάρισε το κηρύκειο, το μαγικό ραβδί που έστελνε ύπνο κι όνειρα στα μάτια των ανθρώπων.
Ο Δίας διασκέδασε πολύ με την πονηριά του μικρού του γιου. Του δώρισε φτερωτά σαντάλια και σκούφο, τον πέτασσο, και τον έκανε προσωπικό του αγγελιοφόρο. Και ήταν ο ίδιος που οδηγούσε τις ψυχές των ανθρώπων στον Άδη με την ιδιότητα του ψυχοπομπου.
ΑΡΤΕΜΗ
Η Άρτεμη, θεά της Σελήνης , της αγνότητας και του κυνηγιού,η αφέντρα των άγριων ζώων, ήταν το πρώτο από τα δίδυμα παιδιά της Λητούς και του Δία.
Όταν η Ήρα έμαθε για την παράνομη σχέση,τυφλώθηκε από ζήλια.
<<Δεν υπάρχει τόπος για σένα πια στον κόσμο>>,είπε οργισμένη στη Λητώ κι έστειλε τον Πύθωνα,το φοβερό ερπετό,να την καταδιώκει παντού.Η ετοιμόγεννη γυναίκα περιπλανιόταν απεγνωσμένη,χωρίς να βρίσκει πουθενά καταφύγιο για να γεννήσει τα παιδιά της.Εμφανίστηκε τότε ένα νέο νησί,η Δήλος.Μόνο εκεί η καταδιωγμένη θεά μπορούσε να φέρει στον κόσμο την Άρτεμη και τον Απόλλωνα.
Από τότε η Άρτεμη έγινε η προστάτιδα των ετοιμόγεννων γυναικών κι όλων των νεογέννητων, ανθρώπων και ζώων.
Ελεύθερη και πάντα νέα τριγυρίζει στα βουνά και στα δάση με τ'ασημένια τόξα και τα βέλη της,τα σκυλιά και τα ιερά της ελάφια.Οι ακόλουθές της,οι Νύμφες,τη συνοδεύουν παντού χορεύοντας και τραγουδώντας.
Μα αλίμονο σε όποιον τολμήσει να την προσβάλει!Η τιμωρία της θεάς πέφτει βαριά επάνω του: το τόξο της τεντώνεται αλάνθαστο και στέλνει για απάντηση στο θάνατο.
ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ
Ο Απόλλωνας,ο θεός του φωτός,της ποίησης και της μουσικής,εκδικήθηκε γρήγορα το φοβερό ερπετό που ταλαιπώρησε τόσο της Λητώ.
Νεογέννητος ακόμη παρουσιάστηκε στον Ήφαιστο και ζήτησε να του φτιάξει τόξο και βέλη.Με τα όπλα που του έδωσε ο θεός,κυνήγησε τον Πύθωνα στους Δελφούς.
<<Δε θα ενοχλήσεις τη μητέρα μου ξανά>>,μονολόγησε τη ώρα που τον πλήγωσε θανάσιμα.Στον τόπο εκείνο ίδρυσε το φημισμένο του μαντείο,απ'όπουη ιέρειά του,η Πυθία,μοίραζε στους ανθρώπους τις προφητείες των θεών.
Με τα ίδια τα βέλη ο θεός έδειχνε το τρομερό του πρόσωπο στους ασεβείς,στέλνοντας τους αρρώστια και θάνατο.Μα αυτός είναι και ο μέγας θεραπευτής,που στέλνει το γιο του Ασκληπιό να διδάξει την τέχνη της ιατρικής στους ανθρώπους.
ΕΣΤΙΑ
